Wyczyn Fernando Alonso w Grand Prix Stanów Zjednoczonych zasługuje na wielkie brawa i uznanie. Po kraksie z Lance’em Strollem i wzniesieniu się niemal w przestworza jak niegdyś Mark Webber w Walencji, do akcji postanowiła wkroczyć FIA i sędziowie.

Daniela Ricciardo nie zobaczymy najprawdopodobniej w stawce F1 w przyszłym roku. Decyzja Australijczyka o (co najmniej) roku przerwy w karierze wydaje się bardzo ryzykowna. Wywiad, którego Ricciardo udzielił niedawno The Race opowiada o jego problemach w McLarenie i rzuca trochę światła na powody jego decyzji.

Alpine zdecydowanie nie ma ostatnio najlepszego okresu. Odejście Fernando Alonso, dementi Oscara Piastriego w sprawie kontraktu na sezon 2023 i gorączkowe poszukiwanie nowego kierowcy do swojej ekipy to zdecydowanie nie są wydarzenia, przez które jakikolwiek zespół chce przechodzić podczas przerwy wakacyjnej. Koniec współpracy z Hiszpanem to jednak bardzo przykry obraz końca kolejnego, przynajmniej na papierze, ambitnego projektu francuskiej ekipy. Nie jest to pierwszy raz, gdy ich szumne postanowienia są weryfikowane przez rzeczywistość. Dlaczego jednak tak właściwie Alpine w swoim obecnym kształcie nie jest w stanie grać o wyższe cele i dlaczego nowe długoterminowe plany nie mają prawa się udać?

Po Grand Prix Francji Max Verstappen stał się niemal pewnym kandydatem do mistrzostwa, mimo tego, że Ferrari w ostatnim czasie wydaje się rosnąć w siłę. Wszystko oczywiście przez błędy i stracone okazje na dobry wynik w wykonaniu włoskiego teamu. Charles Leclerc obliczył, że stracił 32 punkty z powodu swoich błędów. Ile więc stracił z powodu błędów zespołu?

Przez jednych ubóstwiany, podczas gdy drudzy przekreślali go już na starcie. Brak zdobyczy punktowych w ubiegłym sezonie jeszcze bardziej wzmagał to, z czym przez dużą część swojej kariery musiał zmagać się Mick Schumacher. (O)Presję nazwiska. Minione weekendy wyścigowe zdają się jednak stanowić punkt zwrotny w karierze młodego Niemca.

W Maranello zawisła kolejna flaga z Cavallino. Na Silverstone ponownie rozbrzmiał hymn o włoskich braciach – nieważne, że niektórzy mogą wątpić w jakość jego wykonania. I choć na pierwszy rzut oka zdaje się, że Ferrari było górą podczas minionego Grand Prix Wielkiej Brytanii, to góra ta stanowi raczej wierzchołek góry lodowej.

Widzowie oglądający Grand Prix Monako, także z powodu wyjątkowego talentu operatorów tego wyścigu do nie pokazywania tego, co najistotniejsze, mogli mieć problem ze zrozumieniem jak strategom Ferrari udało się pozbawić Charlesa Leclerca, wydawało się, pewnego zwycięstwa. Oto jak zespołowi z Maranello udało się, jak mówią Anglicy, wyrwać porażkę z paszczy zwycięstwa.

Monako — jedno z najlepszych miejsc do życia na świecie. Raj dla milionerów, ale również pięknie wkomponowane w górzysty krajobraz księstwo, które przyciąga najsławniejszych ludzi biznesu, filmu czy sportu. To tutaj spora część kierowców F1 mieszka na co dzień, na czele z bohaterem lokalnej społeczności – Charlesem Leclerkiem.

Pięć lat spędzonych w najlepszym zespole Formuły 1 dały Finowi tylko dwa wicemistrzowskie tytuły. Nie miał żadnych szans w walce z Lewisem Hamiltonem i odchodził z reputacją przecenionego kierowcy. Jednak czy to jest jedyna słuszna perspektywa patrzenia na jego karierę?

Carlos Sainz Jr w zeszłym sezonie pokonał Charlesa Leclerca w klasyfikacji punktowej. W tym roku jednak zawodzi, a Leclerc walczy z Maxem Verstappenem o mistrzostwo. Czy Ferrari, by pomóc Leclercowi, może narzucić Sainzowi status kierowcy numer dwa?