Wtorek był na Dakarze wymarzonym dniem dla fotografów, ale prawdziwym piekłem dla uczestników. 465-kilometrowa pętla ze startem i metą w Neom okazała się równie piękna krajobrazowo, co wymagająca dla kierowców i pilotów oraz ich maszyn. Przekonało się o tym wielu zawodników, także tych z czołówki, którzy mieli poważne wypadki, problemy techniczne czy też nawigacyjne na trasie. Było wiele wypadków. Duże straty ponieśli między innymi Carlos Sainz, Nasser Al-Attiyah i Kuba Przygoński.

Planowane miasto przyszłości Neom nie wyszło jeszcze z piasku i skał, ale region w północno-zachodniej części Arabii Saudyjskiej od wieków słynie z niezwykłych formacji geologicznych. Kaniony, klify i góry zbudowane z brązowych skał, pokonywane przez uczestników Dakaru w drugiej części poniedziałkowego odcinka specjalnego zapewniły wyjątkowe trudności nawigacyjne. Wcześniej do pokonania były partie najeżone ostrymi kamieniami, które także mocno dały się we znaki uczestnikom.

Hubert Auriol wygrał Dakar trzy razy, najpierw na motocyklu (1981 i 1983), a następnie samochodem (1992). Przez blisko dekadę pełnił funkcję dyrektora rajdu. Był inspiracją dla wielu pokoleń uczestników Dakaru. Należał do dakarowej rodziny.

231 pojazdów (78 motocykli, 14 quadów, 56 samochodów, 49 pojazdów lekkich i 34 ciężarówki) z 286, które wystartowały tydzień temu w Dżuddzie dotarły do dnia przerwy w Dakarze w mieście Ha’il. Kolejne 26 pojazdów wycofało się z rywalizacji, ale powróci na trasę w formule Dakar Experience. Nie będą one uwzględniane w klasyfikacji generalnej.  Do mety jeszcze daleko i wszystko jest możliwe, ale na razie liderami są Toby Price w kategorii motocykli, Nicolás Cavigliasso w quadach, Stéphane Peterhansel w samochodach, Aron Domżała w lekkich pojazdach i Dmitrij Sotnikow w ciężarówkach. 23 pojazdy w klasyfikacji Dakar Classic przetrwały pierwszy tydzień. Prowadzi Marc Douton w buggy Sunhill.

Miasto Ha’il, położone w sercu Arabii Saudyjskiej od wieków było skrzyżowaniem ważnych szlaków handlowych. Od kilku lat, za sprawą miejscowych pasjonatów sportu jest stolicą rajdów cross country. Ha’il, w rejonie, którego można znaleźć wymarzone warunki do uprawiania off roadu, gości dzień przerwy w tegorocznym Dakarze.

Czwarty etap Dakaru, najdłuższy w całym rajdzie, liczył 813 kilometrów, ale odcinek specjalny „tylko” 337 km. Duża część bardzo szybkiej trasy prowadziła szutrowymi duktami, a dakarowym weteranom przypominała drogi pustyni Ténéré z afrykańskich edycji supermaratonu. Wspominają oni do dziś zapisy w książkach drogowych, na przykład „skręć w prawo za samotnym drzewem”. Szybka trasa pozwoliła uczestnikom cieszyć się poczuciem prawdziwej wolności, co dziś możliwe jest już tylko w niewielu rejonach świata. Końcówka etapu przed metą w Rijadzie prowadziła przez rzadko zaludnione tereny, maleńkie wioski położone wśród wyjątkowo pięknych krajobrazów.

Większość 403-kilometrowej trasy wtorkowego odcinka specjalnego przebiegała po rozległym płaskowyżu na wysokości około 1 000 m n.p.m. Wiatr przekształcił liczne wydmy w strome zbocza, które były pułapkami dla zawodników, a na pustyni zacierał ślady, przez co zabłądził na trasie między innymi Carlosa Sainz.

Krajobraz zmienił się radykalnie na trasie z Biszy do Wadi Ad-Dawasir, w porównaniu z poprzednim dniem. Kamieniste szlaki zostały zastąpione przez wydmy i piaszczyste płaskowyże. To był zatem etap dla prawdziwych lisów pustyni, tym trudniejszy, że wydmy były w wielu miejscach uszkodzone przez porywiste wiatry w ostatnich dniach.

Jeżeli ktoś sądził, że pierwszy etap Dakaru będzie tylko rozgrzewką przed poważną walką w kolejne dni, srogo się rozczarował. Tempo było zwariowane od pierwszych kilometrów niedzielnego etapu, a stopień trudności terenu był bardziej dotkliwy niż długość trasy odcinka specjalnego (277 km) na trasie z Dżuddy do Biszy. Od początku trasa wymagała wyjątkowo uważnej i precyzyjnej nawigacji, a jej trudnościom nie sprostali nawet najlepsi, tacy jak Ricky Brabec. W dalszej części odcinka na uczestników czekał teren usiany ostrymi kamieniami, gdzie łatwo było uszkodzić oponę. Przekonało się o tym wielu kierowców, a wśród nich Sébastien Loeb. Przed metą zawodnicy napotkali pierwsze sekcje piaszczyste tegorocznego Dakaru.

W Arabii Saudyjskiej nie ma miejsca, z którego byłoby daleko na pustynię. Wystarczy wyjechać parę kilometrów z Dżuddy, aby znaleźć piaszczyste, pustynne szlaki, w sam raz nadające się na pierwszą potyczkę dla uczestników Dakaru. Ale z pierwszego dnia 43. edycji supermaratonu, jego uczestnicy bardziej zapamiętają zapewne ceremonię startu na terenie stadionu imienia Króla Abdullaha. 498 kierowców i pilotów w 286 pojazdach uśmiechało się do obiektywów kamer po badaniu technicznym i administracyjnym. Na starcie stanęły 64 samochody, 61 lekkich pojazdów (w tym 44 SSV), 101 motocykli, 16 quadów i 44 ciężarówki. Ponadto 23 pojazdy wezmą udział w inauguracyjnej edycji Dakar Classic czyli zawodów na regularność dla pojazdów z poprzedniego stulecia.